Zit in mijn bloed. Daarnaast blijft het fascineren dat je grenzen kunt blijven verleggen ongeacht de tijd dat dit kost. Als je niet meer sneller wordt ga je gewoon langere afstanden lopen. Er zijn uitdagingen genoeg. Ook binnen je eigen leeftijdscategorie. Zolang ik kan zal ik blijven lopen.

Wespen tijdens de Grote Beekloop, koeien tijdens mijn training in Zuid Limburg. Vanaf de eerste dag eind augustus 2009 dat mijn maatje Hans naar de hospice ging om daar te overlijden, tot medio juni 2010 leed ik aan blessures. Door stress en verwerking van zijn dood(?). In elk geval heeft het lang geduurd alvorens ik weer hersteld was van allerlei knie- en hamstringblessures. Helaas kreeg ik eind juni 2010 last van chronische bronchitus/longontsteking. Na 2 kuren leek het verdwenen. Echter kwam de kwaal half augustus weer terug en kon ik wederom niet voluit trainen. Het lijkt me niet te lukken om 100 % aan de start van de 1/2 van Eindhoven aan te treden. Ach, lange duurlopen gaan goed, alleeninterval gaat niet voluit. Ik ga voro 1:30 en zie wel waar ik uitkom. Ik mag niet mopperen. Er zijn mensen die maar wat graag zouden willen lopen en dat helemaal niet kunnen. Ik bof.

ja, mentaal en fysiek.