Juni 2004, nekklachten, bezoek bij manuele fysio, advies; je moet eens gaan lopen.........

Los van emotionele ervaringen heb je veel tijd om deze je gedachten te laten passeren, dat kunnen hele mooie momenten zijn maar zeker ook hele vervelende. Voorvallen zijn er genoeg, maar wat mij te binnen schiet is dat tijdens een training van rond de 26 km, ik in de verte iets zie lopen en dat iets had ook weer iets in zijn mond. Dichterbij gekomen zie ik dat een Jack Russel een kip in zijn mond had en hiermee aan de kuier is gegaan! Toen ik deze bijna passeerde riep ik iets waardoor de kip losgelaten werd, en weer vrolijk verder de berm in liep, de Jack R. draaide teleurgesteld om richting erf van zijn verblijfplaats, met waarschijnlijk in gedachte; waarom gaat er nou iemand hardlopen....

Je leert jezelf beter kennen, je kan meer dan je denkt, trotseer de pijn. Door het lopen ben ik sterker, zeker mentaal. Het blijft toch elke keer een moeilijke fase om door de 42 km heen te komen.